De Goffertkreet, magazine van de NEC Supportersvereniging - januari 2021

DE GOFFERTKREET 2020-2021 15 NEC EN SUPPORTERS IN CORONATIJD spatschermen mis ik het meest”. De wedstrijden zonder publiek vindt hij dan ook “letterlijk geen zak aan!”. OP DE BANK IN PLAATS VAN OP DE TRIBUNE Hans Vossenberg bezoekt al jaren alle uit- en thuiswedstrijden. Dat dat nu niet mogelijk is, is dus een fikse tegenvaller. Hoewel de situatie heel anders is, is de beleving dat voor Hans niet zozeer. ”Ik ben op de dag zelf altijd ontiegelijk zenuwachtig en kortaf. Zeker bij de uitwedstrijden kan ik zelden op mijn plaats blijven staan of zitten en blijf ik van de zenuwen op en neer lopen.” Die zenuwen zijn nu mee verplaatst naar de huiskamer, “Hoewel ik een groot tegenstander van ESPN was, heb ik nu wel een uitgebreid abonnement genomen. Ik heb nog geen wedstrijd gemist en vloek nu nog meer dan in het stadion. Mijn vrouw gaat dan meestal naar boven want die vindt mijn voetbalbeleving verschrikkelijk.” Wat natuurlijk wel ontbreekt is de gezelligheid. Bij thuiswedstrijden heeft Hans een extra seizoenkaart waarop hij zijn vrouw (“maar dat was niet zo’n succes omdat ik veel te fanatiek ben tijdens een wedstrijd”) of vrienden mee kan nemen. De busreis naar uitwedstrijden is ook altijd een hoogtepunt, “pilske pakken en lekker ouwehoeren”. Dit seizoen heeft hij nog wel twee wedstrijden kunnen bezoeken. Voor de wedstrijd tegen Jong Ajax reed hij heen en terug vanaf de camping in Zeeland, zo’n 435 kilometer. Maar inmiddels is ook hij dus weer veroordeeld tot ESPN. Contact met mede-supporters loopt nu voornamelijk telefonisch, via apps en Facebook, maar af en toe een bezoekje kan natuurlijk wel, “maar alles conform de Corona richtlijnen, dus met mondkapje en op afstand.” Zich vervelen doet Hans niet. Dagelijks is hij zo’n twee uur met zijn website (www. hansvossenberg.nl ) bezig. Zoeken naar nieuwe items en deze op de site plaatsen, waar zo’n 7500 objecten op staan. Van wedstrijdaffiches tot shirts en speldjes. De site is, misschien juist door de Coronatijd, flink gegroeid en eind 2020 zijn de 100.000 bezoekers gehaald. Helaas zullen de programmaboekjes en wedstrijdkaartjes van dit seizoen dus ontbreken in de collectie. Ook Ilse Kijlstra is vaste bezoeker van het Goffertstadion en lid van de Uli/Gier bus. Thuiswedstrijden bezoekt ze gezellig met haar twee zoons, uitwedstrijden bezoekt ze met een groep vrienden met de bus. Ze verzamelen dan voor Bikkels en Ilse heeft het zelfs zo geregeld dat ze op de dagen dat NEC uit speelt altijd al om 14.00 uur vrij is. Een heel verschil dus met de huidige situatie, “Normaal sta ik op een wedstrijddag al op met de gedachte “vanavond NEC” en in de loop van de dag wordt ik dan steeds zenuwachtiger.” Nu is ze natuurlijk nog steeds wel bezig met de wedstrijden, maar toch is het heel anders. “Zelf heb ik geen FOX Sports (nu ESPN) (uit zelfbescherming, anders zit ik hele weekenden alleen maar voetbal te kijken), dus nu zit ik om de haverklap op teletekst te kijken of ik kijk bij vrienden of mijn vader.” Gezellig samen een wedstrijd kijken is natuurlijk wel leuker, “bij vrienden zit je dan gezellig te kletsen tijdens de wedstrijd, maar bij mijn vader mag je niks zeggen zolang de wedstrijd bezig is.” Met bevriende NEC’ers houdt ze op verschillende manier contact. Met sommige vrienden van NEC is ze al heel lang en heel goed bevriend, die ziet ze dan ook nog regelmatig. Daarnaast is er ook veel contact via app en telefoon. Dit seizoen heeft ze gelukkig nog wel twee wedstrijden in de Goffert kunnen zien, maar ook toen vond Ilse de beleving al heel anders. Of ze mee zou doen met een eventuele proef in het stadion betwijfelt ze dan ook, “Eerlijk gezegd heb ik me er nog niet echt in verdiept, maar mijn eerste reactie is: “nee, dat ga ik niet doen”. Hoe graag ik ook weer naar NEC zou gaan, ik vind het een heel gedoe. Het zou toch heel anders zijn dan normaal. Ook al zit je met andere supporters in het stadion, je zit toch een beetje alleen, niet met de mensen met wie je normaal gaat. Daarnaast zit je natuurlijk ook met werk en school van de kinderen, zijn die er blij mee als je aan zo’n experiment meedoet?” Maar, zegt Ilse, dat gevoel kan nog veranderen als de datum van de proef dichterbij komt. “Wellicht begint het dan wel weer meer te kriebelen”.